Beeldend kunstenaar en portretschilder.
Beeldend kunstenaar word je niet, dat ben je. Als jong meisje tekende en schilderde Rineke de wereld om haar heen. De bloemen in de tuin, het uitzicht op vakantie, de tekenfilmfiguurtjes die ze op televisie zag. Maar opgroeiend, in het pre-internet tijdperk, wist ze niet dat je van schilderen ook je werk kan maken. Dat er galeries bestonden en kunstverzamelaars die naar nieuwe namen zochten. Dus toog ze na het vwo maar naar Kampen, om een opleiding te volgen aan de kunstacademie.
Washington
Vanaf dag één op de academie keek ze uit naar het wekelijkse schilderen; het ambacht waar haar hart lag. Maar er was weinig oog voor haar schildertalent. De docenten leken niet verder te kijken dan het keurslijf van toegepaste illustratie.
Totdat de vrije stage in haar vierde jaar alles veranderde. Instinctief wist ze dat ze afstand moest scheppen tussen zichzelf en de academie om die drie maanden vrijheid optimaal te benutten. Ze vloog naar Washington, waar alles op z’n plek viel. Wekenlang struinde ze de galeries en musea af, zowel in Washington als New York en Philadelphia. Ze schilderde elke dag en vond haar vorm.
Eén doek
Terug in Kampen liet iedereen het resultaat zien van hun stage. Haar klasgenoten hadden geïllustreerde boekwerken. Rineke had één doek. Eén hyperrealistisch werk, dat ze laag voor laag had geperfectioneerd. De reactie van het docentenkorps was ontnuchterend: dit is niet wat we zoeken. Als je zo doorgaat kun je niet afstuderen.
“Je voldoet niet aan de verwachting”
Vertwijfeld vroeg Rineke zich af of ze helemaal fout zat. Blijkbaar was er een bepaald spectrum waar je werk binnen moest vallen, anders ‘voldeed het niet aan de verwachting’. Kun je iets verwachten in de kunst? Waar was de aandacht voor vernieuwing, hedendaagse actuele kunst?
Aki Enschede
Ze nam afscheid van Kampen en verhuisde terug naar Hengelo. Gedurende een paar weken gaf ze zich over aan de teleurstelling. Toen trok ze de stoute schoenen aan en belde de kunstacademie in Enschede: ze zocht een afstudeerplek, of ze haar werk mocht laten zien? Ja hoor, kom morgen maar meteen.
Daar in Enschede, op de Aki, trof ze een wereld die haar aan New York deed denken. De sfeer van vrijheid, waarin alles kan als het maar goed werk is. En haar werk wás goed.
De docent die haar ontmoette vond het zelfs geweldig en moedigde haar aan. Met hulp van de academie schilderde ze een jaar lang haast onafgebroken en studeerde af met een overtuigende collectie.
Inmiddels hangt Rineke’s autonome werk in steden over de hele wereld en is ze een veelgevraagd portretkunstenaar. Samen met haar dochters leeft ze van het schilderen. Want beeldend kunstenaar kun je niet worden; dat ben je.
Rineke:
‘De Billen van mijn Facebook vrienden is een van mijn huidige series, waarbij ik Facebook vrienden vraag of ik hun billen mag schilderen. Mensen krijgen de ‘vrijheid’ om zichzelf te uiten op social media, maar owee als je echt iets van jezelf (fysiek) laat zien. De serie ‘Billen’ telt inmiddels ruim over de 70 doeken. Het raakt echt een snaar; mensen wíllen iets laten zien wat een instantie (het über-Amerikaanse Facebook in dit geval) verbiedt. Het is een beweging geworden. Ik heb meer foto’s dan ik kan schilderen. Als kunstenaar ben ik ondeugend, eclectisch en actueel. Ik wil mensen graag bevrijden van aannames en zet vraagtekens bij de zichtbaarheid versus anonimiteit van onze huidige maatschappij.’
Rineke uitnodigen voor een expositie
Heb je interesse in het exposeren of aankopen van Engwerda’s werk, of wil je meer informatie? Bel of mail dan via 06 55 59 69 69 / sweetrabbit@planet.nl.